Rijles voor tieners onder begeleiding van echte rijinstructeurs: in Engeland hebben al honderdduizenden kinderen hun eerste rijervaring opgedaan op een afgesloten terrein. In Nederland is het concept nog relatief onbekend. Black Wheels in Weert is een van de weinige aanbieders waar kinderen vóór hun zestiende rijles kunnen volgen. We volgen deze zaterdagochtend de elfjarige Bart die samen met zeven andere kinderen aan deze speciale cursus deelneemt.
Het is muisstil wanneer we de horecagelegenheid binnenlopen van het evenemententerrein Black Wheels in Weert. Een groep tieners zit samen met ouders en broertje of zusje te wachten op het startsein. Ze zijn duidelijk een tikje nerveus voor wat deze ochtend komen gaat. Buiten staan de lesauto’s al klaar, en aan de andere kant van het terrein staat nog een spectaculaire ‘attractie’ op hen te wachten: een rijsimulator die op z’n kop kan. De cursus is namelijk niet alleen maar bedoeld om de jongeren de kunst van het autorijden te leren; ook de eigen veiligheid en die van andere weggebruikers staat centraal, vertelt Joost van Elst, eigenaar van Black Wheels.
Snel oppikken
Black Wheels biedt onder meer mogelijkheden voor bedrijfsuitjes, antislipcursussen en 4×4 terreinrijden. Daarnaast kunnen tieners van 11 tot 16 jaar met een minimale lengte van 1.30 meter rijles krijgen. Van Elst doet dit nu vier jaar. “Voordat ik hiermee begon, werkte ik als rijinstructeur bij de rijschool die destijds de eigenaar was van dit terrein. Ook mijn kinderen heb ik weleens rijles gegeven. Ik merkte dat zij het heel snel oppikten. Zij hebben op die leeftijd nog geen eigen mening en luisteren goed naar wat je zegt. Ze staan er nog heel neutraal in. Als ik zeg: trap nu met je rechtervoet het gaspedaal in, dan doen ze dat ook.”
De deelnemende kinderen komen uit heel Nederland. “Een meisje komt binnenkort voor de negende keer. Zij kan niet wachten tot ze kan starten met rijlessen.” Juist omdat de vraag zo hoog is, en er zelfs klanten vanuit Waddeneilanden naar Limburg komen, is Van Elst soms verbaasd dat hij nog steeds een van de weinigen in Nederland is die rijles voor tieners aanbiedt. “Ik doe dit nu vier jaar en snap soms niet dat er nog geen andere rijschool mee begonnen is. Anderzijds is het ook niet gemakkelijk om zoiets op te starten. Je hebt namelijk een afgesloten terrein nodig, gekwalificeerde rijinstructeurs en voertuigen met dubbele bediening. Maar het laatste wat ik wil, is dat dit concept commercieel wordt uitgebuit.”
Het artikel gaat verder onder de foto
Het onderhouden van een terrein en het inhuren van rijinstructeurs zorgen voor hoge kosten. “Eigenlijk is deze ochtend nauwelijks winstgevend voor ons, zeker niet als we maar acht kinderen op een ochtend hebben. Toch heeft het wel nut: we hebben vandaag namelijk acht kinderen, maar er zitten wel zestien ouders bij. En zij komen misschien nog eens terug voor bijvoorbeeld een antislipcursus, of vertellen over Black Wheels aan vrienden en collega’s.”
Spanningsboog
Om half 10 gaat de groep naar buiten en geven rijinstructeurs Cas Scharn en Cees van de Loo uitleg over het programma van deze ochtend. Vervolgens worden er twee groepen van vier gemaakt. “De kinderen hebben een spanningsboog van ongeveer 10 minuten. Daarom is het beter om hen steeds te laten rouleren zodat ze ook vanaf de achterbank mee kunnen kijken”, legt Van Elst uit.
De eerste rijervaring van de jongeren begint met enkel het besturen van de auto, de rijinstructeur doet de rest van het werk. Af en toe kruisen de auto’s elkaar of wordt de jonge bestuurder verrast met een scherpe bocht. Ook laten de instructeurs de jongeren vlak langs het terras rijden waar de ouders toe staan te kijken, zodat ze even kunnen poseren voor een mooie actiefoto. Zodra de volgende aan de beurt is, springen de cursisten van enthousiasme de auto uit en rennen ze naar de bestuurdersstoel: geen tijd te verliezen.
‘Dit is een heel raar gezicht’
Nog spectaculairder wordt het bij het volgende onderdeel, namelijk het zelfstandig wegrijden. Het verloopt weliswaar met horten en stoten, maar ze doen het wél. Af en toe klinkt er wat gegrinnik vanuit de toekijkende ouders wanneer een auto met schokbewegingen voorbij rijdt. Of een klein gilletje wanneer hun kind net iets te veel gas geeft, waardoor de auto bijna in de berm belandt. De rijinstructeurs grijpen gelukkig op tijd in.
Dan is het de beurt aan Bart. Met een glimlach van oor tot oor rijdt hij voorbij, zonder zijn blik ook maar één seconde van de weg te verliezen. “Mijn kind van elf jaar zit achter het stuur en rijdt gewoon zelfstandig weg”, lacht zijn moeder. “Dit is een heel raar gezicht.”
Dat de kinderen het zo snel oppikken, heeft volgens Van Elst mede te maken met het feit dat ze op een afgesloten terrein kunnen oefenen. “Ze hebben nog niet met ander verkeer te maken. Wanneer leerlingen met verkeer om zich heen moeten leren wegrijden, moeten ze op veel zaken letten. Met zo’n terrein kun je ze eerst rustig de basis meegeven, daarna ga je pas het verkeer in.”
Ongevallensimulator
Na een korte koffiepauze is er geen ontkomen meer aan: de ongevallensimulator. Rijinstructeur Cas Schorn vertelt wat de jongeren te doen staat zodra de auto op z’n kop hangt. Zo krijgen ze de instructie mee om met hun voeten tegen het dak te klemmen voordat ze de gordel losmaken. Ook is het de bedoeling dat ze achteruit, dus met de benen eerst, uit het raam klimmen. Wie namelijk met hoofd en armen als eerste de auto uit klimt, loopt het gevaar de handen te verwonden aan het kapotte glas op de grond.
Bart wordt gewenkt, hij mag als eerste. Hij schudt snel ‘nee’, hij kijkt liever eerst toe. Maar nadat een van de jongeren het spits heeft afgebeten, lijkt de angst ook bij de anderen weg te vallen, zo ook bij Bart. Ze staan in de rij om het ook eens te proberen.
De groep verplaatst zich terug naar het terrein, waar instructeur Kees van de Loo een remdemonstratie geeft. Van Elst geeft de jongeren de opdracht een pylon te plaatsen op de plek waar ze verwachten dat de auto stil komt te staan. Bij 30 kilometer per uur schatten ze het aardig in, maar wanneer de instructeur vanaf 60 kilometer per uur een noodstop maakt, zitten zowel de tieners als de meeste ouders er toch flink naast. De auto komt veel verder tot stilstand dan ze verwacht hadden. “Twee keer zo hard rijden betekent namelijk viermaal zo lang remmen”, legt Van Elst uit.
‘Beetje jaloers’
Het spannendste onderdeel is voor het laatst bewaard: de slipcursus. De jongeren kruipen weer terug de auto in en de sproeiers gaan aan. De eerste leerling scheurt over de baan, deze keer hoeft hij alleen maar te sturen. Terwijl de ouders wat onwennig toekijken spint de auto over het natte wegdek. Een keer of drie draait het voertuig om zijn as, om vervolgens even stil te staan en weer rustig verder te rijden. Bart wordt na een paar keer oefenen behoorlijk gedreven in. Hij houdt de auto behoorlijk in bedwang. “We zijn toch allemaal een beetje jaloers dat wij niet mogen”, grapt een van de moeders.
“Het doel is niet zozeer dat ze het slippen onder controle krijgen”, licht Van Elst toe. “Dit onderdeel moet hen vooral inzicht geven in wat een auto doet als die gaat slippen. We willen een schrikeffect creëren.” De eigenaar van Black Wheels is er ‘natuurlijk’ voorstander van om de antislipcursus verplicht te maken in de rijopleiding, maar beseft ook dat dat er voorlopig niet van zal komen. “Maar maak in ieder geval de noodstop verplicht. Van alle mensen die hier komen, kan 95 procent geen noodstop maken. Zij remmen veel te zacht, en denken: zo, dat heb ik goed gedaan. Terwijl het niks voorstelde.”
Autosleutels verstoppen
Tenslotte volgt de groepsfoto, waarbij de cursisten allemaal hun Tienerrijbewijs in de lucht houden. Of de jongeren hier later als automobilist ook echt profijt van hebben, kan Van Elst niet met zekerheid zeggen. “Dat is voor ons niet meetbaar. Vooropgesteld willen we ze vooral een leuke ervaring meegeven. Daar komen de meeste kinderen ook voor. Maar daarbij krijgen ze ook meer inzicht. Ze snappen beter waar een automobilist allemaal rekening mee moet houden. We horen soms ook dat de jongeren zich anders op de fiets gaan gedragen.” Dat effect is bij Bart in ieder geval bereikt: “Ik snap nu dat mijn moeder soms zegt dat ik even stil moet zijn.”
“De autosleutels moet ik vanaf nu maar goed verstoppen”, lacht de moeder van Bart. Is dat ook werkelijk een gevaar, dat deze jonge ‘rijbewijsbezitters’ nu ook stiekem met de auto van pa of ma aan de haal gaat? Van Elst verwacht het niet. “Ik denk eerder dat de drang naar het rijden wat vermindert. De spanning die om het autorijden heen hangt, verdwijnt als je het een keertje gedaan hebt. Bovendien laten we deze ochtend vooral ook zien dat het autorijden best lastig is.” Overigens biedt Black Wheels nog een vervolgcursus. Jongeren die écht niet kunnen wachten tot hun zestiende, kunnen bij Black Wheels altijd nog opgaan voor het Tienerrijbewijs 2.0.
Lees ook: Rijles vanaf 10 jaar een succes in Engeland
Bron: Verkeerspro Auteur: Nadine Kieboom Publicatie datum: Thu, 30 Nov 2017 10:07:32 +0000
Recente reacties